Το πρόβλημα στις ΔΕΚΟ Συγκοινωνιών και ειδικότερα στον ΗΛΠΑΠ, κατά τη γνώμη μου είναι τόσο διαχρονικό όσο και συγκυριακό. Αφορά στο ότι το κράτος αυτή τη στιγμή προσπαθεί να διαχειριστεί ένα κρατικό μονοπώλειο ως ιδιωτική επιχείρηση ούτε καν ως ένα προβληματικό ολιγοπώλειο. Χωρίς τόσο χρόνια να έχει μελετήσει την όποια καμπύλη αδιαφορίας που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία βέλτιστη ισορροπημένη διάθεση του παραγόμενου προϊόντος (συγκοινωνιακό έργο) και όχι στην απαξίωση του.
Να μελετήσει το σημείο ισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης και να το θέσει ως βέλτιστο στόχο έτσι ώστε η ικανοποίηση και η αυξημένη ανάγκη του χρήστη να διασφαλίσει τόσο τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας όσο και την βιωσιμότητα της επιχείρισης έστω λειτουργώντας με ολιγοπωλειακά κριτήρια εφ’ όσον στο όραμα της περιλαμβάνεται σαφής αναφορά στον κοινωνικό χαρακτήρα της, γεγονός που συνεπάγεται την τελική παροχή άρτιου συγκοινωνιακού έργου με το χαμηλότερο κόστος για τον επιβάτη.
Η ισορροπία κόστους ωφέλειας για τον ΗΛΠΑΠ ήταν άγνωστη μέχρι πριν λίγο καιρό εξ αιτίας της απουσίας του από τα διαχειριστικά πλάνα διαμόρφωσης του κρατικού παρεμβατισμού στη διαχείριση του, ενώ ποτέ δεν απασχόλησε τους αποφασίζοντες (από την μεταπολίτευση μέχρι και το τέλος της Δεξιάς Διακυβέρνησης το 2009) η ανάγκη να σχεδιάσουν μια καμπύλη παραγωγικών δυνατοτήτων της επιχείρησης ώστε να γίνει εξορθολογισμός των πόρων της και να μελετηθεί ο ΝΟΜΟΣ της ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ώστε οι σχεδιασμοί να στηριχθούν σε μακροπρόθεσμες ανάγκες και όχι σε κοντόφθαλμες βραχυχρόνιες ‘πολιτικάντικες καιροσκοπικές’ εξυπηρετήσεις.
Όταν οι εκροές μιας επιχείρησης δεν ισοσταθμίζονται ή δεν εξισώνονται από τις εισροές, λαμβανομένων υπ’ όψιν και των υποχρεώσεών της, αλλά λειτουργεί ως κερδοφόρα ενώ στην πραγματικότητα είναι μια ζημιογόνα επιχείρηση τότε έχουμε το παράδειγμα του ξεπεσμένου λόρδου που οδηγεί Rolls Royce ενώ όταν ξεμείνει από βενζίνη βγαίνει στην επαιτεία για να γεμίσει το ρεζερβουάρ.
Οι οικονομίες κλίμακας που σχεδιάζοντο μέχρι και το 2009 κατέληγαν, σχεδόν πάντα, σε σπατάλες με άστοχους και πρόχειρους σχεδιασμούς που τελικά αντί να βελτιώνουν το χρέος αύξαναν τις δαπάνες μέσω του αναγκαστικού επαναπροσδιορισμού του χρέους μέσω της κεφαλαιοποίησης των τόκων και των δυσβάσταχτων τοκοχρεωλυσίων.
Διότι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη ήταν ότι ενώ τα κεφαλαιουχικά αγαθά της επιχείρησης οδηγούντο σε απαξίωση συγχρόνως το λειτουργικό κόστος παρουσίαζε διόγκωση τέτοια που θα οδηγούσε κάποια μέρα στο κλείσιμο της επιχείρισης.
Η κεφαλαιοποίηση των τόκων των δανείων αλματωδώς αύξανε το έλλειμα το οποίο είχε να αντιμετωπίσει και την συνιστώσα της αφροσύνης που προέκυπτε από την, χωρίς όριο, αύξηση του κόστους εργασίας (συμβάσεις εργασίας και νέες προσλήψεις).
Οι επενδύσεις γίνονταν χωρίς σχέδιο και χωρίς πλάνο στοχευμένου εκσυγχρονισμού ενω οι συμβάσεις ακόμα και αν περιείχαν όρους για αντισταθμιστικά οφέλη ποτέ δεν λειτούργησαν προς όφελος του Οργανισμού είτε λόγω κρατικής αδιαφορίας, είτε λόγω διαχειριστικής ανικανότητας και ανεπάρκειας είτε για άλλους λόγους….
Το κόστος εργασίας, η έλλειψη σχεδιασμού, η έλλειψη στοχευμένου εκσυγχρονισμού, ο κρατικός παρεμβατισμός, ο κοινοφελής χαρακτήρας του Οργανισμού αλλά και η παντελής απουσία ανάλυσης αποτελεσμάτων χρήσης και ο ανεπαρκής επιχειρησιακός σχεδιασμός βάσει αυτών των αποτελεσμάτων, οδήγησαν τον ΗΛΠΑΠ σε μαρασμό και τελικά στην απαξίωσή του.
Μα πάνω απ’ όλα μια επιχείρηση ακόμα και αν ο ιδιοκτήτης (κράτος) την απαξιώνει μπορεί να επιβιώσει με κάποιες μικρές αλλά ουσιαστικές παρεμβάσεις-δράσεις των εργαζομένων. Όπως η παροχή ουσιαστικής και παραγωγικής εργασίας.
Όμως αυτή η συνιστώσα αν λειτουργούσε διαχρονικά και εποικοδομητικά θα βοηθούσε, στον βαθμό που συμμετέχει στην επιχειρηματική αειφορία, ως βασικός οικονομικός συντελεστής συμβάλλοντας στην επιβίωση της επιχείρησης. Αλλά ο ωχαδελφισμός που προκάλεσε και προκαλεί μέχρι σήμερα η αρχή της μονιμης εργασιακής απασχόλησης μάλλον συνέτεινε ουδέτερα έως αρνητικά στην παραγωγική εξυγίανση της πολύπαθης αυτής επιχείρησης.
Κύριε Κυπραίε δεν νομίζω πως φταίει ο ωχαδελφισμός που προκάλεσε και προκαλεί μέχρι σήμερα η αρχή της μόνιμης εργασιακής απασχόλησης, μάλλον κάτι άλλο πιο βαθύ, αλλά συνάμα και πολύ απλό, συνέτεινε ουδέτερα έως και αρνητικά στην παραγωγική εξυγίανση της πολύπαθης αυτής επιχείρησης, όπως η μόνιμη πελατειακή σχέση ανάμεσα σε συνδικαλιστές και ιδιοκτήτη(κράτος),
ΑπάντησηΔιαγραφήη πλήρης κατάργηση του αισθήματος δικαίου και ορθολογικής μεταχείρισης άξιων και ικανών υπαλλήλων, που αντί να ανταμειβόντουσαν(ποικιλοτρόπως), έμπαιναν στο περιθώριο τεχνηέντως, για να προτιμηθούν τελικός τα δικά μας(κομματικά) παιδιά, επιδεικνύοντας την κομματική τους ταυτότητα και μόνο, κλπ.
Ας καταργήσουμε λοιπόν πρώτα πολλά άλλα εύκολα και ουσιαστικά πράγματα, πριν την άρση της μονιμότητας. Ας αναπτύξουμε το αίσθημα δικαίου στην διαχείριση του προσωπικού, με τον εξής απλό τρόπο: Ο έχων καλή εργασιακή εικόνα να ανταμείβεται και όλα θα πάνε πολύ καλύτερα, καθώς οι ικανοί και άξιοι υπάλληλοι θα γίνουν πλέον αυτοί παράδειγμα προς μίμηση και όχι οι άλλοι(?).
ΥΓ. Ευτυχώς με τα μέχρι τώρα στοιχεία που μας έχει δείξει ο καθηγητής κος Χλωμούδης(Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος) και γενικότερα η Διοίκηση του ΗΛΠΑΠ, ο οργανισμός βγαίνει επιτέλους από αυτό το απύθμενο τέλμα που είχε βυθιστεί εδώ και χρόνια...
κύριε Κυπραίε, κρίμα που δέν σας έχουμε διευθύνοντα σύμβουλο να βάλετε τάξη. αλλά αυτή τη μόνιμη εργασιακή απασχόληση πού τώρα κατά την γνωμη σας φταίει διαλέξατε και σείς. Τυχαίο? δεν νομίζω... για τη ρουσφετοκρατία έχετε ακούσει τίποτα κύριε Κυπραίε? ή κάνει τζίζ????? για τις φάμπρικες που έχουν στηθεί και πληρ΄νονται κάποιοι εκλεκτοί με το μισθό που διαλέγουν έχετε ακούσει τίποτα???? εάν μάθετε πείτε μας και εμάς
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ μυαλο αυτος ο Κυπραιος.Ξαφνικα ενα πρωι ξυπνισε και ηξερε γιατι ο οργανισμος δεν πηγενε καλα οικονομικα τοσα χρονια.Τοσα χρονια ομως δεν εβλεπε τιποτα στις προμηθειες ουτε οτι καπιοι Διευθινταδες εχουν ολες τις κυριακες εργασιμες γιατι πινουν τον καφε τους 9 με 11 στο αμαξοστασιο και λογο φορτου εργασιας παιρνουν υψιλης τασης και ανθειγιηνο .Ευτιχως για εσας που υπαρχει η μονιμοτητα γιατι μονο με μαλ....ς δεν καλυπτετε ο μισθος σας.Κατα τα αλλα ειναι ο μισθος των αλλων και η μονιμοτητα που βαζει τον οργανισμο μεσα οικονομικα.ΓΑΤΑ εισαι.
ΑπάντησηΔιαγραφή