Βρετανία: Διευρύνεται η μισθολογική ψαλίδα

Οι μισθοί των μεγαλοστελεχών των επιχειρήσεων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη την τελευταία τριακονταετία, ενώ ταυτόχρονα οι ανισότητες βαθαίνουν σημαντικά στη Βρετανία, σύμφωνα με έρευνα που δόθηκε την Τρίτη στη δημοσιότητα και προειδοποιεί για τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει η κατάσταση αυτή στην οικονομία και την κοινωνία.

«Η αύξηση των ανισοτήτων ήταν τέτοια κατά το διάστημα αυτό που το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών στη Βρετανία είναι παρόμοιο με αυτό ορισμένων αναπτυσσόμενων χωρών», είπε η Ντέμπορα Χάργκριβς, η πρόεδρος της Επιτροπής Υψηλών Μισθών, της ερευνητικής ομάδας ενός κεντροαριστερού ομίλου προβληματισμού.

Ορισμένα διευθυντικά στελέχη είδαν το μισθό τους να αυξάνεται κατά 4.000% μέσα σε 30 χρόνια, ενώ οι μισθοί της μεσαίας τάξης, για παράδειγμα των καθηγητών ή των αστυνομικών, απλώς τετραπλασιάστηκαν. Ο διευθυντής μιας από τις 100 μεγαλύτερες, εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, επιχειρήσεις κέρδισε το 2010 4,2 εκατομμύρια στερλίνες (περίπου 4,9 εκατομμύρια ευρώ). Ένας στρατηγός βγάζει ετησίως 151.600 στερλίνες (175.000 ευρώ), ενώ ο μέσος μισθός ανέρχεται στις 25.900 λίρες (30.000 ευρώ).

Η έρευνα δείχνει πώς στις μεγάλες εταιρείες διευρύνθηκε το χάσμα. Για παράδειγμα ο διευθυντής πετρελαϊκής εταιρείας κερδίζει σήμερα 63 φορές περισσότερα χρήματα σε σχέση με το μέσο εργαζόμενο, ενώ το 1979 η διαφορά των μισθών τους ήταν «μόνο» 16,5 φορές. Στην τράπεζα Barclays σήμερα τα διευθυντικά στελέχη λαμβάνουν μισθό 75 φορές υψηλότερο από το μισθό του μέσου εργαζόμενου, ενώ το 1979 ο μισθός τους ήταν μεγαλύτερος μόνο κατά 14,5 φορές.

Κατά τον τρόπο αυτό, ο πλούτος συγκεντρώνεται σταδιακά στα χέρια ορισμένων συγκεκριμένων ατόμων. Το 1979 το 0,1% του πληθυσμού που αμειβόταν καλύτερα από όλους τους άλλους συγκέντρωνε το 1,3% του συνολικού εισοδήματος της χώρας. Το 2007 το ίδιο ποσοστό ατόμων συγκεντρώνει το 6,5% του συνολικού εισοδήματος και το ποσοστό αυτό μπορεί το 2035 να φτάσει το 14%, δηλαδή στο επίπεδο που ήταν κατά τη βικτωριανή εποχή, το 19ο αιώνα.

Η Επιτροπή εκτιμά ότι οι ταραχές που σημειώθηκαν το καλοκαίρι σε πολλές βρετανικές πόλεις ενδέχεται να συνδέονται με το φαινόμενο αυτό. «Δεν προκαλεί έκπληξη που οι ταραξίες επιδίωξαν να ιδιοποιηθούν τα καταναλωτικά σύμβολα, τα οποία δεν μπορούν να αποκτήσουν», σημειώνεται στην έκθεσή της.

Επιπλέον, οι ανισότητες αυτές υποσκάπτουν την εμπιστοσύνη και την υποχρέωση που αισθάνονται οι εργαζόμενοι απέναντι στις επιχειρήσεις όπου εργάζονται.


Πηγή: www.ANT1online.gr