Η επανάσταση του καναπέ...
Ένα παραμύθι απόλυτης επιστημονικής φαντασίας - αφιερωμένο εξαιρετικά στα μελλοντικά μας εγγόνια...
Μια συνηθισμένη ελληνική μέρα...Ήλιος να λάμπει "επιί δικαίων και αδίκων" και ουρανός γαλανός...
Απεργίες δεν είχαν ανακοινωθεί - ούτε ΓΣΕΕ, ούτε ΑΔΕΔΥ, ούτε ταξιτζήδες - όμως ελάχιστα τα λεωφορεία στους δρόμους - και τα τραίνα δεν ξεκίνησαν κάν...
Κανείς για να μαζέψει τα σκουπίδια ή να ρυθμίσει την "κυκλοφορία" στους δρόμους - οι οποίοι παρεπιπτόντως ήταν άδειοι ακόμα κι από μηχανάκια....
Στα σχολεία ελάχιστοι οι δάσκαλοι, ελάχιστοι κι οι μαθητές - και στα υπουργεία και λοιπές υπηρεσίες, οι υπάλληλοι που παρουσιάστηκαν με το ζόρι έφταναν για να στηθεί μια ομάδα βόλεϋ...
Στα σούπερ μάρκετ, οι διευθυντές αναγκάστηκαν ν' ανοίξουν μόνοι τους το μαγαζί...Δεν είχαν φανεί ούτε οι τμηματάρχες - κι οι πελάτες...μετρημένοι στα δάχτυλα...
Στις τράπεζες, εκτός απο κατι βαρύγδουπα στελέχη δεν πάτησε κουνούπι - ούτε καν για πληρωμές, καταθέσεις, αναλήψεις και λοιπές συναλλαγές...Η μεγάλη εκπληξη ήρθε από ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ και πετρέλαια...Όχι μόνο οι λιγοστοί υπάλληλοι που χτύπησαν κάρτα αλλά κυρίως : το ποσοστό της κατανάλωσης που ήταν σχεδόν μηδενικό...Τα μηχανάκια, έδειξαν πως από τις πρώτες πρωϊνές ώρες η κατανάλωση είχε μειωθεί περίπου 80% στο ρεύμα, στο νερό και στά τηλεφωνήματα... Βενζίνη και πετρέλαιο δεν έβαλε ούτε ένας...
Στο αεροδρόμιο...το απόλυτο χάος...Λόγω ελλείψεως πύργου ελέγχου και προσωπικού γενικότερα...
Η "άλλη" έκπληξη τα νοσοκομεία - ιδιωτικά, δημόσια και ΙΚΑ... Δεν λείπαν μόνο γιατροί και νοσοκόμες, λείπανε κι οι ασθενείς - που αποφάσισαν να πάνε σπίτι τους να δούνε την υγειά τους... Κάπου κατά το μεσημέρι άρχισαν να καταλαβαίνουν οι υπουργοί κι οι βουλευτές πως κάτι περίεργο συμβαίνει... Οι αστυνομικοί της φρουρας τους είχαν μειωθεί στο ένα τρίτο, το ίδιο και τα ΜΑΤ γύρω από την Βουλή...
΄Ολοι νόμιζαν πως πρόκειται για γενική απεργία - όσο κι αν οι συνδικαλιστές ορκίζονταν πως δεν είχαν ορίσει τίποτα για κείνη τη μέρα...
Τα κανάλια δεν μπορούσαν να μεταδώσουν και πολλά - οι μικροδημοσιογράφοι, οι ρεπόρτερ, τα συνεργεία κι όλοι όσοι ετοίμαζουν τις μεταδόσεις, απλώς δεν είχαν πάει...Οι διάφοροι "σταρ" των ειδήσεων προσπαθούσαν να βρουν μια άκρη με τηλεφωνήματα και mails - όμως... κανείς δεν ήξερε τι συνέβαινε...Ακόμα και στο facebook ελάχιστοι άνοιγαν τις σελίδες τους...
Παντού η ίδια ερώτηση : " τι γίνεται βρε παιδιά...;;;" - και μόνο κάτι σκόρπιες απαντήσεις στο facebook του τύπου..."δεν ξερω..εγώ απλά αποφάσισα να μείνω σήμερα σπίτι..."
Μέχρι το βράδυ τα πράγματα είχαν γίνει ακόμα πιο παράξενα... Κινηματογράφοι, θέατρα, ταβερνάκια..όλα κλειστά - κάμποσα μάλιστα γράφανε κι ένα "κλειστόν λόγω πένθους"...
Η κατάσταση συνεχίστηκε ολόκληρη εκείνη την ιστορική εβδομάδα... Για την ακρίβεια επιδεινώθηκε - και μέσα σε δύο μόνο μέρες είχε εξαπλωθεί σ' όλη την Ελλάδα...
Κανείς δεν ήταν στους δρόμους να διαμαρτύρεται - αντίθέτως...Ελάχιστοι κυκλοφορούσαν - κυρίως μετανάστες και ξένοι γενικώς...Τροϊκανοί, επενδυτές, ρεπόρτερς...Αραιά και πού κάποιο αυτοκίνητο - συνηθως υπουργικό...Λεωφορεία και συρμοί στ' αμαξοστάσια...
Τα μηχανάκια της AGB έβγαζαν τις τηλεοράσεις κλειστές κι έδειχναν ελάχιστη χρήση για κάθε είδους τηλεπικοινωνίες - ακόμα και στο διαδίκτυο...
΄Οσοι βρήκαν κάποιον να ρωτήσουν "γιατί δεν ήρθες για δουλειά" ή "γιατί δεν ήρθε το παιδάκι σας σχολείο" πήραν την απλή απάντηση: "Είμαστε λίγο αδιάθετοι και θα μείνουμε λίγες μέρες ξέρετε στον καναπέ...Κόψτε μας το μεροκάμματο - δεν πειράζει... Μπορείτε και να μας απολύσετε... Βεβαίως να βάλετε απουσία και στον Γιαννάκη..."
Οι υπουργοί κι οι βουλευτές, οι δημοσιογράφοι, οι συνδικαλιστές κι οι τραπεζίτες είχαν βρεθεί μπροστά σ' ένα τεράστιο κενό...
Δεν είχαν κανέναν να κυνηγήσουν...Κανείς δεν τους εμπόδιζε να πάνε στη Βουλή, κανείς δεν τους έβριζε, κανείς δεν τους γιαούρτωνε...
Αλλά και κανείς δεν άκουγε - δεν υπολόγιζε πια - τις απειλές και τα "μέτρα" τους... Δεν ζητούσε τίποτα, δεν πλήρωνε τίποτα, δεν αγόραζε τίποτα...΄Ενα απίστευτα σιωπηλό και αόρατο πλήθος...!
Την τρίτη μέρα της παραξενης, της "άτυπης" αυτής απεργίας, η κυβέρνηση άρχισε ν΄ απειλεί τον κόσμο με επιστράτευση...΄Ομως...οι περισότερες τηλεοράσεις ήταν κλειστές...
Ελάχιστοι τους άκουσαν - και κανείς δεν αποφάσισε ν' αφήσει τον καναπέ του...΄Αλλωστε...κανείς δεν απεργούσε - ήταν όλοι απλώς και κυριολεκτικά..."αδιάθετοι"...
Αυτές παιδί μου ήταν οι "δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο του 21ου αιώνα" - και ονομάστηκαν "η επανάσταση του καναπέ"...
Προτού να κλείσει το δεκαήμερο η κυβέρνηση είχε παραιτηθεί... Ο "πρόεδρος" αναγκάστηκε να ορίσει υπηρεσιακή - για την διεξαγωγή εκλογών...
Οι συνδικαλιστές κι οι δημοσιογράφοι είχαν παραιτηθεί επίσης... Γιατί...ντράπηκαν - όσο κι αν αυτό κανείς δεν φανταζόταν οτι μπορεί να συμβεί...
Οι τραπεζίτες δεν προλάβαιναν να κάνουν τίποτα - ψάχνανε ισοτιμίες για το καινούργιο νόμισμα...
΄Οσο κι αν ήταν δύσκολο να το πιστέψει κανείς...αυτή η "επανάσταση", δεν είχε οργανωθεί απο κανένα κόμμα και καμμιά οργάνωση...
΄Ηταν μόνο η μεγάλη απογοήτευση... η τεράστια αγανάκτηση αυτό που την προκάλεσε...
Κανείς δεν έμαθε ποτέ αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν συνεννοηθεί με κάποιον άγνωστο τρόπο - λένε πως ήταν μονο μια παρόρμηση της "στιγμής"... Πως τυχαία "συντονίστηκε" κι ύστερα...απλώς συνεχίστηκε...
Λένε ακόμα πως... ήταν η στιγμή που οι ΄Ελληνες...ντράπηκαν τόσο πολύ να ζητιανεύουν ένα μεροκάματο, που ξεπέρασαν τον φόβο του υπαλλήλου - του "υπηκόου" - για την "διαγωγή" , την προαγωγή και τις "απουσίες"...
Η στιγμή που αποφάσισαν πως το να δουλεύουν για καποιους "ξένους" χωρίς να έχουν σπίτι και πατρίδα, χωρίς να έχουν γλώσσα και παιδεία ούτε γεράματα και σεβασμό...απλώς δεν αξίζει τον κόπο... Οπότε...ένοιωσαν και πάλι ελεύθεροι... Ζορμπάδες...!
Γιατί...μην φανταστείς παιδί μου πως επειδή την λέμε "επανάσταση του καναπέ", ο κόσμος που την έκανε καθόταν πραγματικά στον καναπέ του... Α πα πα πα πα....ούτε λόγος...!
Αρχισαν να μαζεύονται σε σπίτια και γειτονιές, να μοιράζονται τις προμήθειες, να κάνουν πλάκες ρεφενέ και να γελάνε...Να τραγουδάνε...Να ξαναβρίσκουν τον εαυτό τους, τις μουσικές τους και την αξιοπρέπεια τους...
Γι' αυτό... μετά τις δέκα εκείνες ιστορικές μέρες - της "επανάστασης του καναπέ"... τίποτα δεν ξανάγινε όπως πρίν...Γιατί...όλοι είχαν αλλάξει - κι αυτό είναι ένα παραμύθι που - πρώτα ο Θεός και καλά να'μαστε - θα το πούμε μιάν άλλη φορά...
Irene Key
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΙΝ ΓΡΑΨΕΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ...
- τηρήστε τους κανόνες δεοντολογίας.
- κάντε εποικοδομητική κριτική, με επιχειρήματα.
- δικαιούστε να διαφωνείτε.