Υπεύθυνοι οι γονείς σε περίπτωση ατυχήματος του παιδιού

Τη μετατροπή του ρητού «αμαρτίες γονέων, παιδεύουσι τέκνα» (σ.σ. το «παιδεύουσι» με τη σύγχρονη ερμηνεία του «ταλαιπωρούν») επιχειρεί ο Άρειος Πάγος, με νέα απόφασή του που αφορά σε περιπτώσεις ατυχημάτων σε βάρος ανήλικων παιδιών.

Ο Αστικός Κώδικας καθιερώνει πλέον σε περίπτωση ατυχήματος με θύμα ανήλικο παιδί, μαχητό τεκμήριο, κατά των γονέων, οι οποίοι έχουν την εποπτεία του -τεκμήριο που συναρτάται από το σύνολο των περιστάσεων και ιδίως την ηλικία, την ωριμότητα, τη μόρφωση, αλλά και την κατάσταση της υγείας, σωματικής και πνευματικής, του εποπτεύοντος και του εποπτευομένου.

Όπως υπογραμμίζεται στην απόφαση, το τεκμήριο αυτό, «μπορεί να ανατραπεί, εφόσον ο εποπτεύων γονέας, επικαλεσθεί και αποδείξει ότι άσκησε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, την προσήκουσα εποπτεία ή ότι η ζημία, παρά την άσκηση της προσήκουσας εποπτείας, δεν μπορούσε να αποτραπεί».

«Αφορμή» για τη νέα απόφαση του Άρειου Πάγου στάθηκε ο θάνατος ενός 2χρονου παιδιού, που παρασύρθηκε από όχημα στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με το ιστορικό της δικαστικής απόφασης, ο οδηγός την ώρα που ξεκινούσε, έκανε όπισθεν χωρίς να ελέγξει εάν βρισκόταν κάποιος πεζός δίπλα ή πίσω από το αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί την παρουσία του παιδιού στο οδόστρωμα, να το παρασύρει και να το τραυματίσει θανάσιμα.

Κατά την απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, που αναιρέθηκε από τον Άρειο Πάγο, η μητέρα η οποία είχε την επιμέλεια του θανόντος ανηλίκου τέκνου της, αφού ήταν τέκνο γεννημένο χωρίς γάμο των γονέων του και ασκούσε τη γονική του μέριμνα, δεν επέδειξε τη δέουσα προσοχή και επιμέλεια, όσον αφορά την εποπτεία του παιδιού της.

Η μητέρα -σύμφωνα με το Εφετείο- όφειλε, δεδομένης της πολύ μικρής ηλικίας του παιδιού, να έχει ιδιαίτερα τεταμένη την προσοχή της, ώστε να το παρακολουθεί και να το επιτηρεί, ανά πάσα στιγμή, προκειμένου να μην τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του και η σωματική του ακεραιότητα, ενόψει μάλιστα και του γεγονότος, ότι στην περιοχή, όπου διέμεναν, υπήρχε αρκετή κίνηση πεζών και οχημάτων.

Το γεγονός ότι η μητέρα εμπιστεύθηκε για ελάχιστο χρονικό διάστημα, τη φύλαξη του παιδιού της σε τρίτο πρόσωπο, επειδή η ίδια για λίγα λεπτά μπήκε στο σπίτι της, δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση την υποχρέωσή της για την επίβλεψη του ανηλίκου και δεν αίρεται το καθήκον εποπτείας με το οποίο ήταν επιφορτισμένη. Και αυτό γιατί σε παρόμοια περίπτωση το καθήκον εποπτείας δεν μετακυλίεται στον τρίτο, σύμφωνα πάντα με την εφετειακή απόφαση.

Κατόπιν αυτών το Εφετείο κατέληξε ότι η μητέρα του ανήλικου «παρέβη υπαίτια το καθήκον επίβλεψης του ανηλίκου τέκνου της και είναι συνυπαίτια, κατά ποσοστό 70%, για τον θανάσιμο τραυματισμό του, ο οποίος βρίσκεται σε αιτιώδη συνάφεια με την παραμέληση εποπτείας του».

Όμως, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι εσφαλμένα το Εφετείο Θεσσαλονίκης στήριξε την κρίση του στο άρθρο 923 του Αστικού Κώδικα, καθώς δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή του και για τον λόγο αυτό παρέπεμψε (αφού αναίρεσε πρώτα) και πάλι την υπόθεση στο Εφετείο Θεσσαλονίκης να κριθεί εκ νέου, σύμφωνα με άλλα άρθρα του Αστικού Κώδικα.

Τ Σάββατο, 8 Ιανουαρίου 2011 9:16 π.μ.