Ιδιωτικοποίηση των Αστικών Συγκοινωνιών. Η εμπειρία της Μεγάλης Βρετανίας

Προκειμένου να αντιμετωπισθεί η συνεχής μείωση των διακινούμενων επιβατών και η αύξηση των επιδοτήσεων, ο νόμος του 1985 προέβη στην απορρύθμιση και στην πλήρη
ιδιωτικοποίηση, από τον Οκτώβριο 1986 και μετά, των περιφερειακών και αστικών
υπηρεσιών λεωφορείων.
Το εγχείρημα είναι μοναδικό στην Ευρώπη, δεδομένου ότι επιτρέπει τον άμεσο ανταγωνισμό
"στο δρόμο" και την ελεύθερη τιμολόγηση.

Δεν υπάρχει κεντρικός φορέας για το σχεδιασμό των υπηρεσιών (με την εξαίρεση της προκήρυξης διαγωνισμών για ελάχιστες, κοινωνικά
επιβεβλημένες, υπηρεσίες).
Οι εγγυήσεις ποιότητας περιορίζονται στις ελάχιστες απαιτήσεις ασφάλειας.
Σημαντικότερα αποτελέσματα:
Τα νέα συστήματα κατόρθωσαν να βελτιώσουν σημαντικά την αποδοτικότητα του κόστους και
να μειώσουν ουσιαστικά τις επιδοτήσεις.
Η μέση μείωση του κόστους είναι περίπου
ισοδύναμη με την εξοικονόμηση που επιτεύχθηκε στο Λονδίνο μετά από την εισαγωγή των
προκηρύξεων διαγωνισμών (25%-35%).
Εντούτοις, στην ίδια περίοδο, οι διακινούμενοι επιβάτες μειώθηκαν σημαντικά (-27,4%
από το 1985 έως το 1993/94), παρότι η χιλιομετρική απόσταση που διένυσαν τα λεωφορεία
αυξήθηκε ιδιαίτερα (+24%). Η αύξηση αυτή, όμως, αφορούσε κυρίως τις περισσότερο
χρησιμοποιούμενες διαδρομές. Το πραγματικό κόμιστρο αυξήθηκε κατά 25%.
Η έλλειψη ολοκλήρωσης των συστημάτων μεταφορών, η οποία δύναται να επιτευχθεί σε ένα
πλήρως απορρυθμισμένο λειτουργικό περιβάλλον, αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την
αύξηση της ελκυστικότητας του συνόλου των δημόσιων συστημάτων μεταφοράς με λεωφορεία.

Επιπλέον, η πληροφόρηση των επιβατών έπαψε ουσιαστικά να υπάρχει λόγω του ανταγωνισμού μεταξύ των εταιρειών εκμετάλλευσης λεωφορείων.
Για το λόγο αυτό, η Συνομοσπονδία
Μεταφορέων Επιβατών (CPT) ζητεί την τροποποίηση των κανόνων που διέπουν τον
ανταγωνισμό ώστε να βελτιωθεί ο σχεδιασμός και η δυνατότητα συντονισμού του
συστήματος.